Zaterdag 16 mei 2009 de excursie gaat dwars door het natuurgebied van de Loonse en Drunense Duinen sjokkend door het rulle zand, richting De Roestelberg wanen we ons in een stukje woestijn. Een Nederlandse woestijn waar een boom lijkt te verdrinken in het opgestoven zand en waar wind ribbels tekent in het witte zand of duintjes vormt, waarop zowaar nog wat groeien wil. Als we op zo’n hoger gelegen punt (18.4) staan hebben we uitzicht over de uitgestrekte zandvlakte die altijd begrenst wordt door een bosrand, en stilte die er kan heersen. Het is altijd weer een bijzondere ervaring om in het volle Nederland door een stukje woestijn te lopen het is nog de actiefste zand verstuiving van heel west Europa. Hier krijgt men de gelegenheid te zien hoe zand ook bomen kan onderstuiven en kan men zich een beetje voorstellen hoe boeren en dorpsbewoners met angst hebben gekeken naar het stuivende zand, dat maar niet te temmen leek. Dat is echter wel gebeurd door ze te beplanten met grove dennen. Tegenwoordig moet men zelfs maatregelen nemen om te voorkomen dat de oude zandverstuiving dicht groeit!
In het zandlichaam bevinden zich soms honderden jaren oude eiken. Hun robuuste karakter heeft er toe geleid dat ze fortduinen worden genoemd.
Meestal zie je alleen de kruin van de boomtoppen nog boven de duinen uitsteken.
